تجلّی نور از غار حرا به تمام هستی

فروغی جاودان بفرست کاین شب ها بسی تار است

و دست اهرمن ها سخت در کار است

و دستی را به مهر از آستین باز بیرون کن

که بردارد به نیروی خدائی

شاید این افتاده پرچم های انسان را

فروشوید غبار کینه های کهنه از دل ها

دراندازد به بام کهنه ی گیتی بلند آواز

برآرد نغمه ای همساز

فرو پیچد به هم طومار قانون های جنگل را

 و گوید : آی انسان ها

فراگرد هم آئید و فراز آئید ، باز آئید

صدا بردارد انسان را ، وگوید :

های ای انسان ، برابر آفریدندت ، برابر باش

و زین پس با برابر های خود ازجان برادر باش

صدا بردارد اندر پارس در ایران

و با آن کفش گر گوید :

پسر را به هر مکتب که خواهی نه

سپاهی زاده را با کفش گر دیگر تفاوت های خونی نیست

سیاهی و سپیدی نیز حتّی موجب نقص و فزونی نیست

خدای کعبه ای یکتا

( گزیده ای از شعر بلند خاستگاه نور – موسوی گرمارودی )

**************

یک هزار و چهارصد و شصت و پنج سال از تجلّی نور توحید و عدالت ، رهائی و آزادگی ، دانش  و خرد ، هدایت و رشد .... از جبل فاران (کوه نور ) و غار حرا ، به سراسر هستی می گذرد .

بعثت ، نعمت خدا بر بشریّت است ، و منّت آفریدگار برانسان‌ها:

«به یقین خداوند بر مؤمنان منّت نهاد که دربین آن ها رسولی از خودشان برانگیخت که آیات خود را بر آنان بخواند، و آنها را تزکیه و پاک گرداند و کتاب و حکمت به آنها بیاموزد، اگرچه قبل از آن در گمراهی آشکاری بودند» ( آل عمران 164 )

اگر هستی صدفی گوهرپرور است، آن گوهر، وجود حضرت رسول است که به تکوین معنا بخشیده است . و خداوند را چه تدبیرهائی شگفت و زیبا است در آراستن چهره ی خلقت و افروختن مشعل هدایت .

آن گاه که خداوند خواست تاچهره ی آفرینش را روشن کند ، نور محمّد (ص) را آفرید ، و آن گاه که خواست بر آدمیان منّت نهد و تاریخشان را به طراوت بهار مبدّل سازد و شب کائنات را به روز روشنائی و فروغ وحی بیاراید ( مصطفی ) (ص) را برگزید و بر انگیخت .

آری ، بعثت طلوعی بود که خورشید حق را از خاور تاریخ تابانید . محمّد مبعوث شد تا همه ی مظاهر شرک و بت پرستی از جهان رخت بربندد ، جهالت و بی خردی و ستم بمیرد ، سفاهت و گمراهی از صحنه ی زندگی ها بگریزد ، و چشم جهان به روی فروغ وحی گشوده شود .

«محققاً فرستادگانمان را با دلایل آشکار فرستادیم ، و با آن ها کتاب و میزان فرستادیم تا مردم قسط و عدالت را برپای دارند و...» ( حدید 25 )

هربرت جورج ولز ، نویسنده و محقّق انگلیسی می نویسد :

( اسلام تنها دینی است که هر بشر شرافتمند می تواند به داشتن آن افتخار ورزد ... تنها دینی است که من دریافته ام و بارها گفته ام که آن چه از سرّ خلقت آگاه است و با راز آفرینش آشنا ، و همه جا با تمدّن همراه است ، دین اسلام می باشد . ) ( مجله ی مکتب اسلام سال 52 ص 69 )

تولستوی ، نویسنده و فیلسوف اخلاق گرای معروف روسیه می گوید :

( شخص شخیص پیامبر اسلام (ص ) سزاوار همه گونه احترام و اکرام می باشد ، شریعت پیغمبر اسلام به علّت توافق آن با عقل و حکمت در آینده عالمگیر خواهد شد . ) ( تمدن اسلام و عرب 154 )

بعثت و وضعیّت جهان :

 حضرت علی علیه السّلام در بیان وضعیّت اجتماعی اعراب دوران رسول خدا ( ص ) و نیز بعثت پیامبر گرامی می فرمایند :

« خداوند حضرت محمّد (ص ) را برای هشدار به جهانیان و پاسداری از قرآن فرستاد ، درحالی که شما گروه اعراب بر بدترین آئین و در فاسد ترین جایگاه قرار داشتید ، درمیان سنگ های درشت فرود می آمدید و با مارهای خشن سر و کار داشتید ، آب گندیده می نوشیدید و نان خشکیده می خوردید . با این حال خون یکدیگر را می ریختید و با خویشان خود بد عمل می کردید . بت ها در میان شما بر افراشته و گناهان سراسر وجودتان را فراگرفته بود ، درچنین محیطی که مه غلیظ خرافه پرستی و سنّت های زشت جاهلی سراسر جامعه را فرا گرفته بود ، خداوند حضرت محمّد را مبعوث فرمود تا آنان را به چشمه ی حقیقت و راه مستقیم هدایت رهنمون گرداند . » ( نهج البلاغه )

و در بخش دیگری از نهج البلاغه در مورد وضعیّت دنیای آن روز چنین می فرمایند :

« در آن دوران ، ملّت ها در خوابی عمیق فرو رفته بودند ، فتنه و فساد در مجرای به راه انداختن هرج و مرج ، جهان را فراگرفته بود ، کارهای خلاف میان مردم منتشر شده و امور زندگی از هم گسیخته بود ، آتش جنگ ها زبانه کشید ، دنیا بی نور و پراز نیرنگ گشته بود ، برگ های درخت زندگی به زردی گرائیده از ثمره ی زندگی خبری نبود ، میوه ی آن روز فتنه و غذایش مردار بود ، در درون وحشت و اضطراب و در بیرون شمشیر حکومت می کرد . » ( تاریخ تحلیلی اسلام 38 . به نقل از نهج البلاغه )

در باره ی نجات از گمراهی مردم در زمان بعثت این گونه می توان نوشت : که روز مبعث ، روز بر انگیختن خرد هائی است که در تابوت خرافه گرائی ، هوس پرستی و جهل پیشگی دفن شده بود . روز مبعث روز تولّد عاطفه ها است ، عاطفه هائی که در رقص شمشیرها زخمی می شد و در جنگل نیزه ها جان می باخت . آن روزها ، دخترکان معصوم به جای آغوش گرم مادر ، در دامان سرد خاک می خفتند ، جوانان بلند قامت ، در جنگ جهالت ها و نبرد گلادیاتورها ، جان به بارش تیرها و ضربات شمشیرها می دادند . و زنان بی پناه در بند اسارت می زیستند و... روز مبعث ، روز مرگ قساوت ها و شرارت ها بود ، روز مرگ کرامت هائی که پای بت ها قربانی می شد ، روز مرگ جهل و شرک و پرستش های ناروا بود .

بعثت و دنیای امروز :

اسلام از آغاز بعثت ، پیامش یک رسالت جهانی برای نجات انسان ها در طول تاریخ تا روز قیامت است . همانطور که قرآن می فرماید :

« ای پیامبر (ص) به مردم جهان بگو ، ای انسان ها من پیامبر خدا به سوی شما هستم » ( 158 اعراف )

برای اثبات این ادّعا باید سری به وضعیّت زندگی دنیای پر هیاهوی امروز دنیا زد ، و نیاز های اصلی بشر امروز را به آن ها توجّه کرد .

بحران های زندگی بشر در دنیای معاصر :

امروز بشریّت با بحران های فراوانی رو برو است که در طول تاریخ سابقه نداشته است . بدترین بحران ها را می توان در چند موضوع مهم اشاره کرد :

1 – بحران قطع ارتباط با یک رهبر و پیشوای الهی و معصوم

2 – بحران محرومیّت از مواهب الهی در اکثریّت مردم دنیا

3 – بحران غفلت و بی خبری از ارزش های انسانی

4 – بحران حیرت و ضلالت و گمراهی

5 – بحران حاکمیّت ظلم و ستم بر تمام ارکان زندگی بشر

6 – بحران فتنه ها و بدعت ها ، جنگ ها ی جهانی و منطقه ای

7 – بحران حاکمیت و استفزاز شیطان

8 – بحران ناامنی ، ترس ، اضطراب

9 – بحران بردگی و ذلّت انسان های محروم

10 – بحران جاهلیّت و سفاهت مدرن

11 – بحران بی هویّتی . و مسخ انسان

تنها راه نجات بشر امروز از این بحران ها :

 همه ی این ها و مسائل گوناگون دیگر ، آیا بشر را به این سو سوق نمی دهد که تنها راه نجات بشریّت از این همه بحران ارزش هائی است که از جانب خداوند در بعثت نبیّ مکرّم به بشریّت افاضه شده است ؟

برای اثبات این مسئله چه به جا است که از اعترافات ( جورج برنارد شاو – بزرگ ترین نویسنده ی انگلستان بعد از شکسپیر ) در مورد پیامبر اعظم بنویسیم :

« من همیشه نسبت به دین محمد به واسطه ی خاصیّت زنده بودن شگفت آورش نهایت احترام را داشته ام . به نظر من اسلام تنها دینی است که دارای آن چنان خاصیّتی است که می تواند تغییرات گوناگون را به خود جذب کند و خود را با اشکال و صور هر عصر منطبق سازد . من در باره ی دین حضرت محمد چنین پیش بینی کرده ام که کیش او برای فردای اروپا قابل قبول خواهد بود ، همان طوری که در اروپای امروز هم پذیرش آن  آغاز شده است . من معتقدم که اگر مردی مانند پیامبر اسلام ، فرمانروائی مطلق جهان عصر جدید را ااحراز کند طوری در حلّ مسائل و مشکلات جهان توفیق خواهد یافت که صلح و سعادتی را که بشر به شدّت احتیاج دارد برای او تآمین خواهد کرد . » ( عذر تقصیر به پیشگاه محمد و قرآن 72 )

آری ، به برنارد شاو باید گفت که : حقیقتی را یافته ای که چهارده قرن قبل در قرآن وعده ی آن داده شده که : در آینده ی جهان ، بشریّت با ندای فرزند همان پیامبر به نام امام مهدی (ع ) از همه ی این بحران ها نجات خواهد یافت و به حیات طیّبه ی شایسته ی انسانیّتش دست خواهد یافت .

حاجیان